Dawid en Jonathan. Dit is ‘n idiomiese uitdrukking (in meer as een taal as ek dit nie mis het nie) wat ‘n innige vriendskap beskryf. ‘n Vriendskap soos tussen Dawid, die skaapwagter, en Jonathan, die koningseun. ‘n Vriendskap wat nie deur nyd of selfbevordering geskaad was nie. Dit was immers voorspel dat Dawid Saul as koning sou opvolg, iets wat Jonathan se geboortereg was. Voorwaar ‘n model vriendskap.
Nou die dag kry ek ‘n epos wat beweer dat die vriendskap tussen Dawid en Jonathan verder as gewone vriendskap was. Die epos gaan verder om te beweer dat hulle getroud was – soos Meneer en Meneer wat gelukkig vir altyd sal saamwoon. Die epos het boonop omtrent ‘n 100 teksverse om die beweringe te staaf.
Dawid en Jonathan was blykbaar nie die enigste homoseksuele paartjie in die Bybel nie. Blykbaar was Naomi meer as Rut se skoonma. Rut het Naomi aangekleef soos wat ‘n man en ‘n vrou mekaar aangekleef het. Ek kan nou nie sê of Orpa deel van ‘n orgie was nie. Of wat word ‘n liefdes verhouding tussen 3 mense genome? Terloops, ek kon nog nooit die wonderskone liefdesverhaal tussen Rut en Boas sien nie, maar dit is ‘n ander storie.
Die laaste gay paartjie van die Bybel wat die epos noem is Daniël en Aspenas. Om dinge interessant te maak is dat beide die mans glo eunogs was. Volgens die epos, het die kastrasie nie hulle seksuele drifte beïnvloed nie. Alhoewel, volgens Geskiedenis was die eunogs juis ontman sodat hulle harems kon oppas, sonder om selfs ‘n gevaar te wees.
In die Bybel se geskiedenis is dit al vele kere verdraai om amper enige menslike agenda te bevorder. Die genoemde epos (ek sal dit aanstuur vir almal wat die self wil lees) kan seker ook op verskeie maniere geïntrepeteer word. Gestel nou dat die epos die genoemde vriendskappe in die regte lig stel? Dat die vriendskap eintlik liefdes (seksuele?) verhoudings was: bestaan daar dan nog iets soos ‘n platoniese vriedskap?
Ek weet dat baie mans glo dat ‘n platoniese vriendskap tussen ‘n man en ‘n vrou nie moontlik is nie. ‘n Man is blykbaar net ‘n vriend van ‘n vrou as hy haar as sy toekomstige vrou sien. Baie vrouens dink weer dat haar man of ou die enigste vriendskap is wat sy kan hê. Toegegee, ek diagnoseer die laasgenoemde geval as stingelstres. Feit bly staan dat baie verhoudings nie oorleef het terwyl een van die maats ‘n innige vriendskap met iemand van die ander geslag het nie. Is dit ‘n geval van waar ‘n rokie is, moet daar ‘n vuurtjie wees? Of is dit net ‘n geval van mense se eie onsekerheid? Daar is natuurlik ook ‘n argument dat dat seksueliteit nie heeltemal so wit en swart is as ‘n mens wil glo nie. Dus, met die bespreekte epos ingedagte, is die vrou se vriendinne of die man se vriende glad nie bo verdenking nie.
Aan die ander kant, kan dit ook geargumenteer word dat die epos skrywer net nie innige vriendskappe ken nie. Die blote feit dat jy graag tyd met iemand spandeer, beteken nie dat jy seksueel tot hom/haar aangetrokke voel nie. Neem byvoorbeeld ‘n groep plaasseuns wat kaal gaan swem. Hulle sien bloot net nie mekaar se naakheid raak nie. Een of meer van hulle kan dalk die res van hulle lewe in kontak bly, mekaar deur dik en dun tye help, sonder dat hulle ooit die behoefte gaan hê om mekaar op ‘n meer fisiese vlak te ken. So kan twee vriendinne ‘n bed deel, sonder dat hulle iets meer in die bed gaan doen as skinder en slaap. Wel, netso kan ‘n vrou en ‘n man ‘n bed deel, sonder dat enige een dinge verder wil voer.
Ek was iewers geleer dat daar drie tipes liefdes is: die liefde tussen God en mens; broederlike liefde (soos die tussen familielede en vriende) en erotiese liefde. Deesdae is daar baie mense wat nie meer Goddelike liefde erken nie. Dit blyk amper of broederlike liefde nie ‘n bestaansreg gegun word nie. Dus word net seksuele liefde bestaansreg gegun (wel, deur sommige mense). Soos Freud basies gedefineer het.
Is die mensdom regtig so arm? Word broederlike liefde genoeg bemark? Of is daar op die einde maar net erotiese liefde?
Wat dink julle?
Breinvasbrand: Wie was Daniël se vriende?
Breinlosbrand: 1923
Herriemerrie 
Wie runnik saam?