Herinneringe

Scrapy se huiswerk die week is herinneringe.

Die mens sal seker nooit weet wat regtig in ‘n dier se kop aangaan nie.  Wat dink hulle, wat vind hulle snaaks, wat onthou hulle?  Diere het tog seker ook herinneringe.  Hoe herleef hulle dit en hoe sal hulle dit met ander deel.  Dit is goed bekend dat diere droom, maar gee slegte herinneringe hulle ook nagmerries?

Toevallig dat Memory juis uit Cats uitkom.  Soos julle weet het die heks mos eendag met ‘n kat oor die skouer by die huis aangekom.  Voordat ek my oë kon uitvee, is die kat ingeburger, het sy my uit die bed geskop en staan sy aan die stuur van sake.  Die kat is ook op ‘n planeet van haar eie.  Daar was eendag ‘n groot geveg omdat sy wou gaan buite speel het terwyl dit hael.  Sy speel mos buite as dit reën en selfs as dit donderweer is.  Sy het nie so lekker besef dat hael seer maak nie en die hael was te groot dat sy persoonlike ondervinding kon gaan opdoen.

Al hou sy daarvan om in die reën te speel, geniet sy glad nie nat gras nie.  Sy hou ook nie van water nie.  Ek verstaan self nie die logika daar agter nie.  Toegegee, ek is nie welkom op die kat en heks se planeet nie.

Die kat was nog jonk toe iemand eendag die tuin natspuit.  Siende dat sy aan die stuur van sake staan, moes sy persoonlik self toesig gaan hou het oor die takie.  In die proses word sy toe per ongeluk raak gespuit.  Ons praat hier van 3 druppels maksimum.  Daar was nie eers ‘n nat kolletjie op haar nie.  Vererg die kat haar in ‘n ander haarstyl in.  Water is mos nie reën nie.

Julle sal my nie glo nie, maar die kat onthou die dag asof dit ‘n groot trauma was.  Sy maak doodseker dat die ongeluk nie herhaal kan word nie.  As iemand net na die tuinslang kyk, hol sy om in die huis te kom.  Sy sal maar eerder later kom kyk of sy tevrede met die werk is.

Wat was vir julle diere ‘n goeie of slegte herinnering?

Breinvasbrand:  Wie het Cats gekomponeer?

Breinlosbrand:  Olga was reg dat Charles Darwin die vader van evolusie was.  Teilhard de Chardin was ‘n paleontoloog wat ook heelwat werk oor evolusie gedoen het.

In vandag se dae . . .

Noudie dag tel my ma ‘n selfoon in ‘n openbare kleedkamer op.  Daar was vir ‘n oomblik kop gekrap oor wat ‘n mens daarmee moet doen.  Ons kon die foon darem ontsluit en kyk vir ‘n ICE nommer.  Daar was nie een nie, maar daar was darem ‘n “Home” nommer.  My ma het toe die nommer geskakel en gereël dat die eienaar haar selfoon op ‘n openbare plek kon kom haal.  So gesê en so gedaan.  Die eienaar was ‘n student en die “home” was natuurlik waar haar ouers gebly het.

Die volgende dag het haar ma Mev. Phoenix toe weer gekontak.  Sy het my ma se bankbesonderhede gesoek om ‘n ‘klein’ beloning oor te betaal.  My ma het die beloning van die hand gewys.  Dit was immers mos nie haar selfoon om te hou nie.  Die student se ma was stom geslaan.  Sy kon nie glo dat daar in vandag se dae nog eerlike mense is nie.  Volgens haar was die selfoon nogal duur en sy kon nie verstaan hoe my ma dit terug kon besorg sonder om ‘n beloning te verwag nie.  Ek dink die arme vrou herstel nou nog van die skok.

Is eerlike mense regtig vandag eerder die uitsondering as die reël?  Is eerlik ooit die regte woord om te gebruik?  Optelgoed is mos hougoed, maar dit is nie afdwingbaar nie.  Niks dwing jou mos om dit te hou nie.  Jy kan mos nie verwag dat ‘n ander jou goed moet terug gee wat hulle opgetel het as jy nie dieselfde vir ander gaan doen nie.

Ek moet erken, die mensdom het my nogal selde teleurgestel.  Dit is nie van persoonlike ondervinding dat ek nie maklike vertrou nie.  Ek het al my selfoon in ‘n winkel verloor.  Ek het dit dadelik geskakel toe ek dit vermis het en die persoon wat dit opgetel het, het geantwoord.  Sy het by die winkel gewerk.  Een van die kliente het dit opgetel en ingegee.  Twee minute later het ek weer my selfoon gehad.  Ek het al my handsak in ‘n kleedkamer vergeet.  Ek het dit terug gekry, minus R170 wat die skoonmaker vir beloning gehou het.  Ek het nie eers omgegee nie, dit was minder moeite as om nuwe alles te kry.  Ek het al my beursie op ‘n bus verloor en terug gekry sonder dat een sent weg was.  Ek moes wel verduidelik het hoekom ek twee mense se kredietkaarte het.  Ek het selfs al my motorsleutels op ‘n lughawe verloor en dit terug gekry.

Ek weet dus dat sulke dinge vandag nog gebeur.  Al het ek ook al my agterent gesien deur goeters te verlê, het ek meer gereeld as wat ek verwag het my eie persoonlike goed terug gekry.

Glo jy dat daar nog eerlike of selfs goedgesinde mense is?  Het jy al jou goed terug gekry wat jy verloor het?  Het iemand jou al gehelp wanneer jy dit nie verwag het nie?

Breinvasbrand:  Waarvoor staan ICE in ICE nommer?

Breinlosbrand:  Olga en Kameel was reg met Hemelvaart.

O Gaats!

. . .  as julle die eufenisme sal verskoon.

Ek weet nie of dit ‘n naam het nie, maar dit verdien wragtig een.  Daardie oomblik wat jy besef die lewe het jou ‘n moersleutel gegee.  Die tydstip wat jy besef jy is geskroef.  So erg dat jy sommer ‘n kalender raadpleeg om te verseker dat dit nie Vrydag die 13de is nie.

Ken julle sulke oomblikke?  Dit is soos om skyf te skiet en dan te besef jy het ‘n mens dood geskiet.  Gou vining in die wildtuin iets uit jou kattebak te haal en dan te besef daar staan ‘n vuilbaard agter jou.  Miskien self onthou dat hulle altyd die blou draad knip in die flieks en dan besef dit laat die klok net vinniger loop.  Presies soos dit in die flieks ook gebeur, maar helaas onthou jy dit eers nadat die lyntjie geknip is.

Goed, goed my voorbeeld is dalk ‘n bietjie te wild.  Dink eerder aan ‘n dringende vroeë oggend afspraak wat jy nie kan mis nie.  Jy besef dan jou kar is vasgeparkeer en jy kan net mooi niks daaraan doen nie.  Dalk ‘n duik skop in die kar wat droog gemaak het, of beter nog die bestuurder aanrand.  Waarvoor jy in die eerste tyd nie tyd het nie en in die tweede plek jou net mooi niks gaan help nie.

Daar is dan basies twee keuses.  Kies waarmee jy jou polse wil optert vir ‘n smaaklike ete of aanvaar die uitdaging.  Laat is mos beter as nooit, nie waar nie?  Kreatiewe denke maak mense miljoenêrs.  Daar is bittermin goed wat net een kans het.  Behalwe as jy summier opgee as die lewe jou ‘n morsige poets bak.

Het jy al sulke “O gaats!” dae gehad?  Wie het toe gewen?  O gaats of jy?  Vertel ons ‘n bietjie van jou O gaats dag.

Breinvasbrand:  Watter Christelike Feesdag word vandag, 14 Mei 2015, gevier?

Breinlosbrand:  Olga was reg met Rude.

Wat sal jy in die geheim konkel?

Cecil John Rhodes was nog nooit een van my gunstelinge nie.  Dit was waarskynlik Barney Barnato se skuld.  Ek het egter nog altyd geglo dat ‘n mens die duiwel moet gee wat hy toekom.  En Rhodes is beslis iemand om van kennis te neem.

As 5de, sieklike seun van ‘n predikant was sy sterre seker maar dof en verbeeldingloos.  Aan die ander kant, sy pa was ‘n man wat daarop geroem het dat hy nog nooit langer as 10 minute gepreek het nie.  Die Rhodes familie was dus seker geregtig op ‘n wonderwerk.

Of dit ‘n wonderwerk, skelmheid of knapheid was, Cecil John Rhodes het sy fortuin in Afrika kom maak.  Hy het op 48 jarige ouderdom sonder ‘n kind en kraai gesterf.  Vanuit sy boedel is die Rhodes Beurs gestig.  Die beurs stuur mans (later mense) van (voormalige) Britse Kolonies na Oxford vir nagraadse studies.  Die vol beurs word vir tussen 1 en 3 jaar  toegeken om “civic-minded leadership amongst young people with moral force of character and instincts to lead, and to help “render war impossible” through promoting understanding between the great powers” te bevorder.

In 1902 is 52 beurse toegeken.  In 2013 is daar 83 beurse toegestaan.  Toegegee, daar het ongeveer 40 ekstra beurse by gevoeg, maar vir meer as 100 jaar dra die Rhodes boedel die beurse.  Meer as 7000 mense het al voordeel uit die beurs getrek.  Dit is veilig om te sê die man het in die geld gerol.  Dit was nie eers sy hele boedel nie, UCT en Kristenbosch Tuine is gebou op grond wat hy die land nagelaat het.

Min mense sal betwis dat dit ‘n waardige nalatenskap was, maar die Rhodes Beurs was sy plan B.  Sy plan A was veel interessanter, alhoewel bisar.  Rhodes wou sy boedel gebruik het om ‘n geheime organisasie te stig.  Die doel van die organisasie sou wees om die wêreld onder Britse beheer te bring.  Nou nie om ‘n goeie storie met feite te bederf nie, ten tye van die testament was hy 24 jaar oud en nog nie die rykste man in die wêreld nie.

Ek was nog altyd gefassineer met geheime organisasies.  Helaas is geheime organisasies gewoonlik van die duiwel and ‘n korrupsie nes.  Wel, dalk net omdat ek nog nie een gestig het nie.   Soos die mot, glo ek mos ook dat ek nooit die kers sal tref nie.

Voor ek nou op my eie battery piepie, laat ons eerder onthou dat sê nou ‘n lekker sê is.  As jy ‘n geheime organisasie kan stig, wat sal die mandaat van die organisasie wees.  Onthou, dit is ‘n hipotetiese organisasie (of maak of dit ‘n geheime organisasie is).  Moet dus nie deur ‘n gewete, praktiese oorweging of die wet beperk word nie.  Watter rituele sal julle in jou organisasie hê en hoe sal die lede gemerk word?

Breinvasbrand:  Olga het reggeraai met Oxford.

Breinlosbrand:  Waar is Cecil John Rhodes dood?

Onsekerheid Onheil

Ek het al in die verlede daaraan geraak.  Party liedjies is stories, ander van hulle smeek net weer ‘n storie om saam met hulle te gaan.  Ek is nie die enigste een wat daarmee gefasineer word nie.  Dit word soms songfics genoem.  Ek het my al lankal voorgeneem om meer daarvan te doen, maar ek sal seker vinger moet trek om dit ‘n realiteit te maak.  Dus – hier is nog ‘n songfic poging.  Laat weet my wat julle daarvan dink.

Daar is geen veiligheid in onsekerheid.

Enige verantwoordelike volwassene weet dat daar finansiële voorsorg getref moet word om ‘n sekere lewenstandaard te handaf.  Lewensversekering en ongeskikheidsdekking vir as die broodwinner nie meer die witbrood onder die arm kan verskaf nie.  Korttermyn versekering om die apostel perde in die stal te hou as jou voertuig beskadig of gesteel word.  Regsversekering vir wanneer iemand die klap kry waarvoor daar gesmeek is.  Mediese fonds vir as een in die gesin skielik ‘n hospital geval word.  Kritiese siekte versekering en verskil dekking om seker te maak die mediese fonds skiet nie te kort nie.  ‘n Nimmereindige lys van onheile wat om elke draai skuil waarvoor jy moet voorsorg tref.

Nadia Swanepoel aanvaar dit as verloop van die lewe.  Onsekerhede behoort ontleed te word, die waarskynlikhede moet opgeweeg word en stappe moet geneem word om seker te maak dat die veiligheidsnet die nodige beskerming kan gee.  Wat Nadia nooit kon klein kry is hoekom die enigste aanvaarbare veiligheidsnet vir volwassenes geld is?

Dit is tog die onsekerhede van ‘n meer persoonlike aard wat die meeste verwoesting saai.  Geld kan van ‘n verskeidenheid bronne gekry word, maar ‘n hart wat in stukkies is, bly verwoes.  Daarvoor kan jy geen versekering of dekking kry nie.  Daar word verwag dat jy die wêreld droë-oog moet aankyk en kop omhoog aangaan sonder om iemand te verontrief.  Dapperheid is nie ‘n veiligheidsnet wat geld kan koop nie.

Dit maak dus sin om die nie-finansiële onsekerhede te ontleed en te bereken.  Sou jy weet wat op jou wag, kan jy die nodige voorsorg tref.  Dieselfde beginsel as met finansiële risiko’s, maar iets wat die gemeenskap afkeur.  Ekonome mag voorspellings maak, maar diegene wat lig op jou toekoms kan werp, word ten strengste veroordeel.

Nadia weet dit alles, maar sy weier om dit te aanvaar.  Die ringe op haar linkerhand is veronderstel om haar ewige trou te waarborg.  Nogtans is daar ‘n groot gat in die middel waardeur ‘n lus maklik glip.    Hoekom nie bepaal of lus ‘n onsekerheid is waarvoor sy vroegtydige waarskuwinge in plek kan stel nie.

As dit nie reeds te laat is nie.  Derek is die afgelope paar weke nie homself nie.  Dinge is glo chaos by die werk, maar dit het nog nooit van te vore sulke afmetings geneem nie.  Voorsorg is tog beter as nasorg, dus het Nadia haar navorsing op die internet gedoen.  Nou staan sy en wag vir die kaartleser wat al meer as ‘n halfuur laat is.  Was dit nie dat diskresie gewaarborg en Madame Skoppens as een van die bestes gesien was nie, het Nadia al lankal haar besigheid elders geneem.

Maar soos dit was, moes sy behoorlik pleit vir die afspraak.  Madame Skoppens se dienste is baie gesog en dit kan nie van haar verwag word om agteroor te buig sonder behoorlike vergoeding nie.  Nadia was desperaat, dit was nie asof Derek die geld van hulle rekening sou mis nie.  Sy brein was elders.

Nadia moet haar rug styf teen die muur druk wanneer die swart slap motor by die oprit indraai.  Die bestuurder se venster is oop, net genoeg dat Nadia die bevel wat van agter af kom kan uitmaak:  “Huis, James.”

Die stem is koud en stuur rillings teen Nadia se ruggraat af.  Sy probeer verby die bestuurder kyk terwyl daar vir die hek gewag word.  Die koue stem se eienaar is gebaai in die skadu van die swart ruite.  Nadia kan net vaagweg die swart kat wat op haar skoot gekam word uitmaak.

Onseker wat van haar verwag word, loop Nadia maar betreurd agter die motor aan.  James het reeds die agterste deur oopgemaak en die lang, maer vrou – geklee in ‘n jas – klim net na die kat uit.  Met ‘n rol van die hovaardige kop word Nadia beveel om haar te volg.  Die vertrek waarheen Nadia geneem word laat haar weereens aan die wysheid van haar besluit twyfel.  Dit is donker en Nadia verstik amper in die vrou se parfuum.

Die vrou staan ondersoekend voor Nadia en strek dan ‘n maer, benerige, bleek hand uit.

“Na . . . Natuurlik.” Stotter Nadia en plaas die dik rol oranje note in die palm.

Die geld word met ‘n honende lag aanvaar, voordat dit in die jas gedruk word en die vrou die jas uittrek.  Dan, asof die honende lag haar melodie is, begin die vrou te dans terwyl sy die kerse aansteek.  Toe die klok die uur slaan, gaan sit sy skielik en haar oë priem deur Nadia.

“Sit!”

Nadia sak teenoor die vrou neer.  Dit voel of die vrou se deurskynende groen oë haar op die plek vaspen.  Nadia is bloot te swak om die kyk te kan breek.  Dit vat haar ‘n wyle om te besef dat die vrou met haar praat, dat die vrou haar hele geskiedenis aan haar skets.  Insluitende die dele wat Nadia eerder sou wou vergeet .  Selfs ‘n paar goed wat Nadia self nie geweet het nie.

‘n Pak kaarte word na Nadia geskuif met die opdrag dat sy daarop moet blaas.  Te bang om te stry, gehoorsaam Nadia onmiddelik.  Die swart kop vrou trek die kaarte terug en deel twee van bo van die pak af.  ‘n Koningin en ‘n drie.  Dit vrou begin murmer in een of ander iets wat Nadia nie kan verstaan nie.  Die volgende kaart is ‘n Boer van Klawers en skielik word Nadia se vrees met onheil vervang.    Madame Skoppens bekyk haar ook asof Nadia die duiwel self agter haar staan.  As Nadia kon, het sy nou eerder met die onsekerheid geleef.  Sy sou weghardloop, as sy net in staat was om te beweeg.

Dit is asof ‘n bose storm in die lang oomblik van stilte opbou tot die koue, afgemete stem die storm volbring.

“Die man wie jy lief is, is heimlik getrou aan iemand naby jou.  My raad is dat jy die stof van my huis van jou voete afskud en vergeet dat jy my ooit gesien het.”

Daarmee is die spel wat Nadia gevange gehou het verbreek en kan sy in die nag weghardloop na waar haar kar langs die oprit staan.  Sy spring in haar kar, met geen ander begeerte as om so ver as moontlik van die onheilsnes te kom.  Wanneer sy swak teen haar voordeur terug sak, is alles te vergeefs.  Sy kan nog steeds die dame van donkerte aanvoel.

Nadia was tot in haar murg uitgeput.  Sy gaan kruip sonder meer in haar bed en hoop dat slaap gou vergetelheid sal bring.  Maar daar is vir haar geen rus nie.  In ‘n desperate poging om van Madame Skoppens se verswelgende parfuum ontslae te raak, gaan stort Nadia.  Sy was haarself om van die ervaring skoon te kom, maar dit is vergeefs.  Toe sy terug in die kamer kom, is die parfuum nog steeds daar.

Derek is weer laat.  Te bang om alleen met haar gedagtes te wees, begin Nadia opruim.  Sy trek die beddegoed af en gooi dit in die wasgoedmandjie.  Terwyl sy die bed vars oortrek, besef sy dat die parfuum weg is.  Verlig gaan borsel sy haar tande, net om weer met die parfuum in die badkamer gekonfronteer te word.  Sy gryp die laken van die mandjie en daar is geen twyfel dat dit die bron van die parfuum is nie.

Nadia laat toe dat woede van haar besit neem.  Sy tel haar handsak op en maak seker dat alles wat sy nodig het daar in is.  Vasbeslote ry sy terug na die swart huis met die donker aura.  Die hek is oop en sy ry sonder meer in.  Daar is geen verrassing, geen skok om Derek se bakkie voor die onheilsnes te sien.

Die deur is oop en sy volg die gedoofde geluide na ‘n ander vertrek as was sy vroeër was.  Die uitgeteerde, sluwe slet is besig om al laggende Nadia se man te soen.  Hy is nie onder een of ander towerspel nie.  Dit kan Nadia duidelik sien toe sy oog op haar val en hy die brunet van hom afstoot.

Te min.

Te laat.

Die pistool in Nadia se hand tref Derek netjies tussen die oë.  Voordat die heks kan gil, ontmoet sy die Skoppensboer saam met haar minnaar.  Nooit weer sal sy kaarte uitdeel nie.

Breinvasbrand:  Na watter liedjie verwys die skets?

Breinlosbrand:  Olga was reg met Pumpkin Patch. 

Vliegervaringe

Ek sal myself nou nie ‘n jetsetter noem nie, maar ek het nie genoeg vingers om elke vlug waarop ek was te tel nie.  Ek het daarmee ‘n paar ervaringe opgetel waaroor ek nou nie sal spog nie.  Ek was al die laaste passasier op ‘n vliegtuig waarvoor al die ander hande geklap het terwyl hulle my saggies vloek.  Nou nie juis een van my gunsteling herinneringe nie, maar dit is stukke beter as om die vliegtuig heeltemal te verpas. 

Soos reeds genoem, is ek nou nie heeltemal onervare nie.  Ek sal nie begin bid wanneer die vliegtuig begin skud nie, ek was al vasgekeer of ‘n vlug waar die toilette nie meer wou spoel nie en ek het al een van elke soort as buurman/vrou gehad.  Gewoonlik is daar nie veel om oor te vertel van ‘n vlug nie, maar ek het darem iets om eendag met my kleinkinders te deel. 

Vandag wil ek hoor wat was die vreemdste vlug waarop jy al was. 

Ek sit eendag op ‘n vliegtuig, doodverveeld en baie dankbaar toe ek voel dat die wiele uitskop.  Dit is enkele oomblikke van landing af, toe ‘n nar besluit om nou uit die badkamer te kom.  (Dit kan dalk wees dat die kelners al ‘n ruk lank sy gat gelek het om uit te kom, maar tot op die punt was dit nog redelik privaat.)  Die kelners versoek hom toe dringend om in die naaste stoel te sit, maar die idioot weier.  Op een of ander manier laat weet die kelners agter in die vliegtuig, die kaptein voor in die vliegtuig en ons amper-landing word gekanselleer. 

Daar begin ons om die lughawe te sirkel, terwyl die sot weier om sy agterent in ‘n stoel te druk.  Die kelners praat mooi, maan ernstig, pleit, dreig, soek booie – maar niks.  Die man weier om te gaan sit.  Hulle dreig later geweld, maar hulle kon net sowel met die sitplek gepraat het.  Die man het besluit hy staan en al sirkel ons al vir 20 minute, sy besluit is finaal. 

Die een kelner is toe na die bestuurskajuit om (neem ek aan) die kaptein se toestemming vir geweld te kry.  Skielik dring iets tot ‘n baie dik kop deur en die outjie gaan sit. 

Tot vandag weet ek nie wat sy storie is nie.  Die kelners is ook seker nog steeds in die donker oor hoekom hy nie wou gaan sit het nie.  Ek is nie eers seker of hy self weet wat in hom gevaar het nie.  Hoe dit ook al sê, met die wat hy gaan sit het, kon ons uiteindelik land.  Waar ons toe ook mooi vriendelik versoek is om te bly sit tot die polisie hulle ding kom doen het.  Natuurlik het niemand eers gedink om hulle bene te rek nie, seker bang hulle mis iets. 

Gelukkig was daar ‘n hele troep polisielede naby om die moedswillige vent van die vliegtuig af te gaan haal.  Wat hy bereik het, weet ek nie.  Dalk wou hy net heel eerste van die vliegtuig afkom. 

Net nog ‘n geval van hoe Hollywood ons denke besoedel.  Ek het aangeneem daar is ‘n polisielid op elke vlug.  Die storie is nou met feite bederf. 

Vertel ‘n bietjie wat het jy al op ‘n vliegtuig of lughawe ervaar.  Wat sal jy graag nog wil ervaar of wat hoop jy om nooit te ervaar nie? 

Ek

Ou Vuilbaard

Die wildtuin is lekker, die wildtuin is goed, maar wragtig!  Mens wil darem meer as net olifante, impalas en grasvlaktes sien.  Ek verwys nou spesifiek na die Krugerwildtuin, maar die frustrasie met gras en impalas bly.  Nie dat ‘n mens ondankbaar is nie, maar niemand gaan op Facebook jaloers raak dat jy ‘n rooibok gesien het nie.  Kry die prentjie?

Ek is nou nie een van daardie mense wat sal sien hoe ‘n luiperd sy eiers op ‘n koppie op die horison bak nie.  Ek is ook so gelukkig gebore dat die wildehonde met welpies en al in die pad sal speel soos ek die wildtuin binnery nie.  Dit is nou ook nie dat die wildtuin (of reservaat) iets teen my persoonlik het nie.  Ek het immers al ‘n jagluiperd in die Kruger Wildtuin gesien.  Toegegee, ek was ten tye saam met iemand wat al ‘n luiperd op ‘n openbare pad gesien het.  En die foto’s het om dit te bewys.

Punt wat ek wil maak is dat ek gewoonlik meer as impalas, olifante en grasvlaktes sien.  Nou nie elke lid van die groot 5 en elke bedreigde spesie nie.  Maar ek het gewoonlik nie rede om te kla nie.

Dit bring my nou tot die koning van die diereryk, of te wel vuilbaard.  Ek moet erken dat ek nou nie regtig verleë oor ‘n leeu is nie.  Dit is darem beter as ‘n impala, maar dit is beslis nou lank nie ‘n luiperd nie.  Ek gaan nie te hard kla as ek die leeus mis nie.  Net ‘n bietjie om te wys dat ek nog skop.

‘n Paar jaar gelede het ek op ‘n wildtoer na geblikte leeus gaan kyk.  Die oorsese besoekers het nie geweet dit is niks om oor opgewonde te raak nie.  Dit was gewaarborg dat hulle leeus gaan sien en die kameras was oorgehaal.  Daardie dag het ek egter geleer dat kamoeflering nie net ‘n woord is nie.  Ons het die troppie reg langs die kampdraad gekry.  Reg langs die kamp was daar ‘n openbare pad waar daar karre teen ten minste 120 km/h verby gejaag het.  Ek het dalk my neus opgetrek vir geblikte leeus, maar terselfde tyd het ek geweet dat as ek verby ‘n plaas ry en die leeu langs die heining sien, sou ek vir ‘n week lank oor niks anders gepraat het nie.  Dit is nie iets wat ‘n mens elke dag sien nie.  Daar was net een tegniese probleempie.  Ek sou nie die leeus in die lang gras geonderskei het nie.  Selfs nie eers as ek regs langs die kamp piekniek gehou het nie.  Al was hulle omtrent ‘n kopkrap afstand van my af.

Daar is egter ‘n onlangse geval wat my sommer nuwe respek vir ‘n leeu gegee het.

Daar is ‘n gesegde van wat die oog nie sien nie, die hart nie seer maak nie.  Veral as jy ure lank in niks anders as gras vasgekyk het nie.  Dit is gewoonlik wanneer die koelkas in die kattebak hard sal begin roep.  Ek ly ook nie aan paranoia nie en ek het al in ‘n wildtuin / -plaas / reservaat uit ‘n kar geklim.  Nie altyd waar dit toegelaat was nie.  Ek het altyd vertrou dat solank ek niemand pla nie, die diere my ook nie sal pla nie.  Ek sal nou nie tussen die olifante of selfs impalas kanse vat nie, net soms so in die middel van nêrens.

So daag ons toe by die kamp op.  Tot almal se teleurstelling sien ons nie eers ‘n Impala langs die pad nie.  Wonderlike belofte wat die naweek inhou – natuurlik in die mees sarkastiese toon waarin ek kan dink.  Net mooi waar mens afdraai na die kamp waar die gedagte my tref.  Nodeloos om te sê, ek sou sonder om twee keer te dink daar uitgeklim het.

‘n Paar uur later vertrek ons op ‘n wildtoer.  Presies daar waar ek gedink het die naweek gaan ‘n mors van goeie fototyd wees, ry die veldwagter in die veld in.  Nie baie ver nie.  Baie trots om ons die leeus te wys wat al van die vorige dag op die sebra smul.

Dit laat my wonder, hoeveel diere lê nie lekker verskuil in die lang gras om karre te kyk nie.  Hulle het verseker meer sukses as die arrogantes in die kar.

Wat wil jy graag nog in die wild sien?  Wat was jou grootste oomblik toe jy vir wild gesoek het?  Wat het jou nog altyd ontwyk?

Breinvasbrand:  Wat is die grootste dier van die kat familie?

Breinlosbrand:  Rider was reg met man, woman.

FU oomblikke

Daar is sekere goed wat dood eenvoudig internasionaal is.  Ek dink nou byvoorbeeld aan STOP.  So ver my kennis strek is STOP stop in die meeste Westerse lande.  Met goeie rede ook.  Gewoonlik wanneer iemand dit skree is daar ‘n wesenlike gevaar.  Dit is dan nie die oomblik om in ‘n toeriste woordeboek vir ‘n verklaring te soek nie.  Jy kan dan nie agterna sê jy het nie geweet nie.

Vandag wil ek eintlik oor ‘n ander uitdrukking, aansienlik meer kras, praat.  Siende dat daar nie ‘n ouderdoms beperking op my blog is nie, sal ek maar by F U bly.  Almal weet wat die F woord is.   Nee, dit is nie fiets nie, maar mens is geneig om dit dikwels in konteks met ‘n arrogante fietsryer te gebruik.  Weereens ‘n woord wat redelik universieel is, ek het ‘n vermoede dat ‘n ruimtewese ook nie sal sukkel om dit mis te verstaan nie.  Dit is die kortste manier om ‘n boodskap hard en duidelik oor te dra.

Jy hoef nie eers die woorde te sê nie.  Ek meen my ma het my geleer dit is onbeskaaf om te skree.  Dit is boonop net goeie maniere om die dowes in gedagte te hou.  Hulle kan dalk dink jy beskinder hulle.  As iemand jou te nagekom het en hulle is bloot te ver om vir hulle te sis, kan jy enige een van verskeie tekens gebruik.  Een van die bekendste tekens is seker ‘n middel vinger, met jou palm na binne gedraai.  As die dominee dalk aanstoot gaan neem, kan jy dalk net vertel van die die skoolkamer.  Die juffrou staan in die middel en dan laat sy die kinders sit.

Al kan ‘n mens in Suid-Afrika die president die Californian Howdy of ‘n middelvinger saluut gee, is dit – wel, seker nie subtiel nie.  Ek is seker my tong of vinger sal afvrot as ek dit probeer.  Daar is natuurlik ander, meer gefynde maniere om die punt duidelik tuis te bring.  Op ‘n baie beskaafde manier, een wat elke mens moet erken en goedkeur.

Ek dink nou byvoorbeeld aan my gunsteling prostituut, Vivian.  Nadat sy met groot opgewondenheid Rodeo Drive binne gevaar het, het ‘n paar snobistiese tewe (jammer, winkelassistente) haar laat verstaan dat sy nie welkom is nie.  Sy het maar seergemaak ‘n lyn gesny.  Die volgende dag het sy geleer om ‘n kredietkaart te laat sing.  In ‘n meer verfynde uitrusting is sy toe terug na die winkel, waar daar skielik oor hulle voete geval is om haar te help.  Sy het eers seker gemaak dat hulle vir kommissie werk en haar van die vorige dag onthou.  “Big mistake!  Big!  Huge!”

FU dat hulle soos prostitute gevoel het wat boonop verniet gewerk het.

Wat is jou gunsteling FU oomblik?  Kan op die silwerdoek of in die regte lewe wees.  Vertel ons dat ons tone van lekker kry kan krul.

Breinvasbrand:  Wie was Vivian se woonstel maat in Pretty Woman?

Breinlosbrand:    Charlene was reg met First Rand Bank

Maak jou nerwe dun

Snaaks hoe seker goed ‘n mens teen die mure kan uitdryf.  Dikwels is dit simpel goed waaraan jy net mooi niks kan doen nie.  Wel, behalwe om jou irritasie daarmee te (probeer) beheer.  Helaas gaan plafonmoer (wanneer jy van irritasie al teen die dak is) dikwels eerder sake vererger as verbeter. 

Hier is my top 10 irritasies – in geen besonderse volgorde:

1. Mense wat kla dat hulle arm is terwyl hulle ‘n vet salaris verdien.  Praat van kla met ‘n wit brood (lae GI met ‘n goue pan gebak) onder iemand anders se arm omdat jy dit nie self wou dra nie. 
2. Mense wat nie in die ry wil wag, maar in die noodbaan / om die blok jaag om voor te gaan indruk.  Die indrukkery vertraag die ry nog meer.  Mense wat hulle ligte flits omdat hulle reken hulle het meer reg op die pad as jy. 
3. Honde wat nie ophou blaf nie. 
4. Karnarre wat uit die niet verskyn die oomblik wat jy in jou kar wil klim en ry.  Hulle was nêrens toe jy kom parkeer het nie.  Waar was hulle?  Onder die karre weggekruip om die diewe te vang?
5. Lang rye.  Veral as daar meer oop kassierpunte is as wat daar kassiere is.  Nog meer as die kassier duidelik lankal nie meer lus is om daar te sit nie. 
6. Media (koerante en radio veral) wat nie hulle sogenaamde feite nagaan nie en dit dan openbaar maak.  Veral as dit nog iets is wat standaard algemene kennis is.  So was daar nou die dag vertel van ‘n kind wat onder 10 jaar oud was en geboorte geskenk het.  Dit is verskriklik, maar sy is nie die jongste ma nog nie. 
7. Mense wat nie hulle werk kan doen nie. 
8. Mense wat jou FB besoedel met 300 Bybel versies, foto’s van die dag (nie hulle eie nie) en 3000 speletjies – alles binne een dag.  So erg dat jy – as jy dit waag om jou FB oop maak – sien jy net hulle naam.  En niks daarvan is iets persoonliks van hulle af nie, net ‘n spul FB funksies en wyshede.  Regtig, waar is jou lewe? 
9. As CD’s en DVD’s nie in hulle regte kissies terug gesit word nie. 
10. Die ANC en die regering.  (Is dit net ek, maar hoe toevallig is dit dat die nuwe polisie hoof ‘n hoë pos by Transnet en ABSA gehad het?  Dieselfde kan Maria Ramos gesê word, ook bekend as Mev Trevor Manual.  Ek wonder net daaroor.)  Enige ANC lid of iets wat hulle gesê het irriteer die daglig uit my uit. 

Wat is jou groot irritasies?

Breinvasbrand:  Wie is die skepper van 7de Laan (nog ‘n irritasie, maar gelukkig hoef ek nie te kyk nie)?

Breinlosbrand:  Die brandweerpaal.

Myne is myne

“Die mensdom is nog hopeloos te jaloers en besitlik.”

Dit is die woorde Noel Biderman en spesifiek bedoel om ontrou in die huwelik te regverdig.  Persoonlik dink ek dat dit redelik eenvoudig is.  As jy nie aan een mens getrou wil bly nie, moet dan nie trou nie.  Deur met iemand te trou is daar tog seker ‘n aanname dat jy die persoon bo enige ander stel en net aan die persoon getrou sal bly.  Dit is hoe dit is, en dit het niks met selfsug uit te waai nie. 

Getrouheid in die huwelik is volgens my nie juis onderhandelbaar nie.  Aan die anderkant, moet ek toegee dat daar min dinge is wat ek met liefde sal deel.  My goed is my goed.  Klaar.  Alleeneters gaan dalk nie hemel toe nie, maar daar is niks wat sê dat ek alles wat aan my behoort moet deel nie. 

Vandag wil ek by julle weet wat deel julle nie?  Is daar goed wat net met sekere uitgesoektes gedeel word?  Goed waarvoor iemand nie eers moet vra nie? 

Of reken jy ook dat die mens – oor die algemeen – te jaloers en besitlik is?