Arm en Arm

Ek roem my graag daarop dat ek nie met my kop in ‘n gat lewe nie.  Ek het gewoonlik ‘n goeie idee wat in die wêreld aangaan.  Ek weet daar is mense wat nie ‘n dak oor hulle koppe het nie.  Nee, dit is nie noodwendig onder ‘n brug of in ‘n stormwatersloot in die middestad nie.  Ek was al vroeg (en laat genoeg) op straat om slapende figure op die sypadjies te onderskei.  Toegegee, ek moes al fyn trap oppad na ‘n afspraak in die stad om nie ‘n slapende raak te trap nie.

So weet ek ook dat daar vlugtelinge is.  Mense wat so desperaat is om hulle vaderlande te ontsnap, dat hulle bykans enige iets sal probeer.  Ek het al gelees van veerbote wat sink bloot net omdat daar te veel vlugtelinge daarop was.  Tog het ek nog nooit ‘n vlugteling gesien nie.  Regstelling:  tot onlangs het ek nog nooit ‘n persoon gesien wat ek as ‘n vlugteling kon eien nie.  Ek weet daar is vlugtelinge in Suid-Afrika, maar hulle lewe gewoonlik tussen ons eie mense.  Daar is seker baie te sê dat ons mense soos vlugtelinge in hulle eie land, maar die week praat ek mos oor Frankryk.

Daar is heelwat vlugtelinge in Frankryk en dit is ook geen geheim dat die Franse hulle nie juis met ope arms verwelkom nie.  Mens kan rede insien – hoeveel terroriste aanvalle was daar die laaste paar jaar in Frankryk?  En waar het die terroriste vandaan gekom?

Nou kyk, die Franse is ook maar ‘n anderste spul (my afleiding meer as my ervaring).  Julle weet seker ook wat het in die 1700’s met die adelikes en koninlikes gebeur het.  Waar hulle naaste bure in die 40’s en 50’s al van die doodstraf begin afsien het, het Frankryk nog in 1939 openbare teregstellings gehad.  Madame Guillotine het in 1977 nog twee slagoffers gehad en is in 1981 finaal afgetree.  Daar is nou nog mense wat haar wil terughê.  As ‘n mens boonop onthou dat hulle Gallië was, moet ‘n mens eerder nie aan hulle verkeerde kant kom nie.

Ek dwaal alweer af – dit is immers nou nie dat die Franse die vlugtelinge voor die voet wil uitroei nie.  Hulle soek nou net nie die vlugtelinge by hulle nie.  Die vlugtelinge het erger dinge om hulle oor te bekommer as of hulle nou welkom is.

Wat is die prentjie wat jy van ‘n vlugteling het.

Mense wat met net die nodigste (indien) enige iets vlug.  Wat bly vir jou oor as jy nie meer ‘n huis het nie?  As jy gelukkig is om nog te lewe?  As jy uit nood jou in ‘n land bevind wat jou nie goedgesind is nie, maar jou darem laat lewe?

Ek kon ‘n groepie vlugtelinge van ‘n afstand beskou waar hulle op ‘n stuk gras, waar ‘n pad vurk, uit gekamp (gewoon) het.  Ek moes ‘n paar keer daar verby gaan en die huishoudelikheid het my elke keer getref.

Elke oggend is die kamp netjies gemaak.  Al hulle besittings is netjies in ‘n bondel gesit en met iets toegegooi.  Hier het die een ma haar dogter se hare geborsel en op die ander punt het ‘n ander ma haar seun help aantrek.  Daar was self die een oggend ‘n “bakleiery” tussen ‘n ma en ‘n kind wat nie iets wou doen nie.  Deur die dag was die stukkie gras verlate behalwe vir die netjies bondels en saans is daar kamp gemaak.

Soos reeds genoem, het ek al daklose mense gesien en gewoonlik is hulle verby die punt van omgee.  Hierdie mense gee nog om, hulle het nog trots en in ‘n vreemde, teensinnige land, het hulle nog hoop.

Daar word gesê dat ‘n mens arm mense en arm mense kry.  Die groepie vlugtelinge mag arm van besittings wees, maar nie arm van gees nie.  Mag hulle hoop nie beskaam word nie.

Breinvasbrand:  Wat is Gallië in Engels?

Breinlosbrand:  Krappie en Fakkel was reg met Euro.